Parafia Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Książenicach

Książenice to jedna ze starszych miejscowości ziemi rybnickiej. Jej nazwa w źródłach historycznych została wymieniona już w 1223 roku. Wieś stanowiła wówczas własność rybnickiego konwentu premonstrantek. Po opuszczeniu w 1228 roku przez zgromadzenie Rybnika, Książenice zostały przyłączone do miejscowej parafii. Do wspólnoty Matki Bożej Bolesnej miejscowość należała do lat dwudziestych XX wieku.

Po zakończeniu I wojny światowej, za zgodą kurii, na potrzeby kultu religijnego zaadaptowano postawioną w 1822 roku kaplicę Matki Bożej Częstochowskiej. W 1923 roku nominację na lokalistę nowej placówki duszpasterskiej Książenice-Kamień otrzymał ks. Jan Pojda. Rok później kaplica została przebudowana na tymczasowy kościół. Wtedy też zakupiono ponad 7 ha działkę, na której miał stanąć m.in. nowy kościół. Ponadto w latach 1924-1925 wybudowano probostwo. Sama parafia została erygowana 1 sierpnia 1925. Rozpoczęcie budowy nowego kościoła uniemożliwił wybuch II wojny światowej. Po aresztowaniu ks. Pojdy, 20 czerwca 1940 parafię książenicką objął ks. Paweł Ryś. Rozpoczął on od generalnego remontu kościoła tymczasowego. Naprawiono dach i stropy, wymieniono schody prowadzące na chór, odmalowano wnętrze. W styczniu 1945 roku plebania została przejęta przez Rosjan na potrzeby szpitala wojskowego. Proboszcz zamieszkał wówczas w prywatnych domach parafian. 6 lipca 1947 ukonstytuował się komitet budowy kościoła. Projekt architektoniczny nowego kościoła opracowali Henryk Gambiec i Karol Tchórzewski. Samą budowę rozpoczęto 1 sierpnia 1947. 16 września 1951 poświęcenia kamienia węgielnego dokonał bp Herbert Bednorz. Pół roku później, 9 marca 1952, kościół konsekrował o. Józef Gołąbek OMI. W 1953 roku ks. Juliusz Kwapuliński z Ornontowic poświęcił ołtarz główny. Jego twórcą, podobnie jak ołtarzy bocznych św. Barbary i NSPJ, został Franciszek Masorz z Rybnika. W 1958 roku na wieży kościelnej zawieszono dzwony odlane w firmie Franciszka Kubicy i Franciszka Drożdża z Dąbrowy Górniczej. Otrzymały one imiona: św. Jana Złotoustego, św. Piotra i Pawła, św. Barbary, Maryi Panny, św. Józefa. W 1965 roku kościół wzbogacił się o nowe organy. Dekretem z 15 października 1989 ze wspólnoty książenickiej została wyłączona parafia w Kamieniu. W 1994 roku według projektu Józefa Kołodziejczyka z Chorzowa przebudowano wnętrze kościoła. Wykonano wówczas nowy ołtarz główny, witraże, balaski. Wiosną 1995 roku otynkowano elewację kościoła. Przeprowadzono też remont wieży, na której zamontowano zegary. 16 czerwca 2002 obchodzono jubileusz 50-lecia poświęcenia kościoła. Uroczystościom przewodniczył bp Gerard Bernacki.

Kapliczki i krzyże przydrożne

Kapliczki i krzyże przydrożne w Książenicach

Proboszczowie

ks. Jan Pojda lokalista (1923-1925), proboszcz (1925-1942)
ks. Paweł Ryś substytut (1940-1942), administrator (1942-1957), proboszcz (1957-1973)
ks. Szczepan Ogaza (1973-1989)
ks. Stanisław Kołodziejczyk (1989-1999)
ks. Roman Laksa administrator (1999-2000), proboszcz (2000-nadal)

Bibliografia

Ustanowienie parafji Książenice, RAA 1925, nr 28, s. 152; R. Ratajczak, 775 lat Książenic, Czerwionka-Leszczyny 1998, s. 26-56; L. Musioł, Parafia Matki Boskiej Bolesnej w Rybniku. Monografia historyczna, mps. 1963, s. 30; B. Kloch, Najstarsze parafie Górnego Śląska. Średniowieczna organizacja parafialna Górnego Śląska w diecezji wrocławskiej, Racibórz 2009, s. 91; B. Cimała, P. Porwoł, W. Wieczorek, Wypisy do dziejów Rybnika i Wodzisławia Śląskiego, Opole 1985, s. 22; A. Żukowski, A. Gudzik, Szlakami Zielonego Śląska, Czerwionka-Leszczyny 2002, s. 146.