Parafia Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych w Sośnicy

Mieszkańcy Sośnicy od samego początku należeli do parafii św. Andrzeja Apostoła w Zabrzu. Trwało to do pierwszego dziesięciolecia XX wieku. 20 lutego 1907 proboszcz tejże parafii, ks. Heinrich Neumann, podjął inicjatywę budowy kościoła w Sośnicy. Za środki macierzystej parafii kupił parcelę pod budowę za 10 tys. marek. 23 września 1909 także Rada Gminna w Sośnicy, przychylna budowie kościoła zadeklarowała gotowość włączenia się do jego budowy. 5 lutego 1911 wierni z Sośnicy przystąpili do budowy tymczasowego kościoła (Notkirche) według planu architekta Sliwki z Zabrza, a pracami kierował mistrz Fronia, przedsiębiorca budowlany.

17 lipca 1911 kościół pw. Serca Pana Jezusa poświęcił proboszcz parafii św. Andrzeja Apostoła, ks. Fedor Rosenberger i nabożeństwa początkowo odprawiali księża z tejże parafii.

Kościół nie był okazały architektonicznie i miał skromne wnętrze. 17 października 1911 pierwszym administratorem stacji duszpasterskiej w Sośnicy został ks. Amand Ballon, któremu powierzono wkrótce urząd proboszcza nowo erygowanej parafii w Sośnicy. Od tegoż roku prowadzone są księgi metrykalne chrztów, ślubów i zgonów. Rozwój przemysłu spowodował, że w 1912 roku ks. Ballon wystąpił o pozwolenie budowy nowego, dużego kościoła w Sośnicy. Projekt w stylu barokowym architekta Sliwki z Zabrza był już gotowy. Fundusze pochodziły ze składek parafian, urzędu gminy, a pomoc zadeklarował także kard. Georg Kopp. Problemy polityczne, wybuch I wojny światowej, inflacja spowodowały utratę nagromadzonych środków.

Po podziale Górnego Śląska w 1922 roku, Sośnica pozostała w granicach państwa niemieckiego. Szybko rosła liczba mieszkańców i na początku lat dwudziestych XX wieku ks. Ballon ponownie podjął starania o budowę w Sośnicy nowego kościoła. Po zebraniu środków, prace budowlane rozpoczęto 3 czerwca 1928 według projektu rządowego doradcy budowlanego, dr. Klugego z Gliwic. Pracami kierował mistrz budowlany Koban. 11 grudnia 1928 zmarł nagle ks. Ballon, a jego następcą został 4 kwietnia 1929 ks. Antoni Korczok, który kontynuował budowę i ją ukończył. Cztery dzwony wykonane w odlewni Otto z Hemelingen w Niemczech, poświęcone Maryi - Królowej Pokoju, św. Barbarze, św. Józefowi i ks. Amandowi Ballonowi, w 1942 roku hitlerowcy zabrali na cele wojenne. Wtedy to na wieży zamontowano dzwon z tymczasowego kościoła pw. Serca Pana Jezusa. Po wojnie odkupiono od parafii w Ostropie dwa dzwony: św. Michał i św. Franciszek, które służyły parafianom do 1995 roku. W tymże roku zakupiono dwa nowe dzwony: Maryja i św. Jacek.

Poświęcenia kościoła dokonał sufragan wrocławski bp Walenty Wojciech 6 października 1929. 7 października 1929 w starym kościele odprawiono ostatnią Mszę św. i procesjonalnie przeniesiono Najświętszy Sakrament do nowego kościoła. Kościół tymczasowy został rozebrany, a jego zabytkowy ołtarz przeniesiono do Zabrza. Po renowacji w 1931 roku ustawiono go w kościele pw. św. Antoniego, gdzie nadal się znajduje. Wierni z Sośnicy z zaangażowaniem postarali się o wyposażenie nowego kościoła.

Budowla jest modernistyczna, na planie krzyża łacińskiego, z trójnawowym bazylikowym korpusem, ramionami transeptu i prezbiterium. Najcenniejszą ozdobą kościoła jest obraz mozaikowy w prezbiterium odsłonięty 17 lipca 1936. Przedstawia Najświętszą Maryję Pannę z Dzieciątkiem na ręku, a unoszący się nad Nią aniołowie trzymają nad Jej głową koronę niebiańską. Z prawej strony znajduje się wizerunek św. Jadwigi, trzymającej w rękach kościół pw. Serca Pana Jezusa, po lewej stronie św. Jacek z monstrancją w ręce. U dołu znajdują się postacie autentycznych mieszkańców Sośnicy, a w centralnej części szczyt sanktuarium Góra św. Anny. Prezbiterium wraz z ołtarzem głównym poddano gruntownej modernizacji w 1992 roku. Uwagę zwracają także ołtarze: św. Barbary z 1936 roku, który ufundowali górnicy z KWK "Sośnica" oraz Serca Pana Jezusa z 1938 roku. Witraże w kościele wykonała pracownia Gottfried Heinersdorf z Berlina wg projektu artystki Miiller-Wigmann. Prace rzeźbiarskie wykonał rzeźbiarz wrocławski Johannes Kiunka, a pas mozaiki w nawie głównej Stanisław Szmuc.

Proboszczowie

ks. Amand Ballon (1911-1928)
ks. Antoni Korczok (1929-1941)
ks. Jerzy Jonienc (1941-1986)
ks. Brunon Ploch (1986-2005)
ks. Sławomir Tomik (2005-2019)
ks. Piotr Grzegorzewicz (2019-nadal)

Bibliografia

Oprac. MC; [1] (dostęp: 5.01.2025); [2] (dostęp: 5.01.2025)