Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Rokitnicy

Początki Rokitnicy to przełom XIII i XIV wieku, a pierwsza wzmianka 1310 rok. Z protokołu wizytacji z XVII wieku dowiadujemy się, że proboszcz w Miechowicach pobierał dziesięcinę z połowy Rokitnicy, na wschód od rzeczki Rokitnica. To samo dotyczyło drugiej części Rokitnicy, która należała do wsi Wieszowa, w dekanacie toszeckim w diecezji wrocławskiej. Szczegółowe informacje pochodzą dopiero z XIX wieku. W 1852 roku Rokitnicę nawiedziła epidemia cholery. Do 1930 roku istniał cmentarz w dawnym lesie na drodze do Stolarzowic (dzisiejszy Uniwersytet Medyczny), świadczący o tym nieszczęściu. W 1857 roku dla ok. 600 mieszkańców wybudowano kapliczkę pw. Matki Boskiej Bolesnej przy drodze pyskowickiej. Kapliczka stoi do dziś, a była odnowiona w 1955 roku. W niej to ksiądz z Wieszowy dwa razy w roku odprawiał nabożeństwa.

Liczba mieszkańców rosła z roku na rok, a w 1915 roku przekroczyła cztery tysiące. Tak też wzrastała konieczność posiadania własnego kościoła. W 1902 roku wybudowano dom inwalidów (Kreisinvalidenhaus), gdzie do 1945 roku pracowały siostry boromeuszki. W 1906 roku kosztem dyrekcji hr. Ballestrema wybudowano spore osiedle górnicze dla pracowników kopalni Castellengo, które było uznane za jedno z najbardziej udanych w Europie.

7 września 1906 kard. G. Kopp wydał dekret erygujący samodzielną placówkę duszpasterską - kurację w Rokitnicy. Obszar kuracji był terenem dworskim i gminnym Rokitnicy, wydzielonym z terenu parafii Miechowice i Wieszowy. Dekret wszedł w życie 1 kwietnia 1907. Pierwszym kuratusem był ks. Józef Matula, który pracował w Radzionkowie. W listopadzie 1906 roku wynajął salę u właściciela restauracji Zimnego. Tam złożył księgi metrykalne, chrztów, ślubów i zmarłych. 30 września 1907 ks. Matula, dzięki swemu uporowi, doprowadził do wyrażenia zgody przez starostę bytomskiego na erygowanie cmentarza w Rokitnicy. 3 grudnia 1907 poświęcono pierwszą część cmentarza. W 1907 roku założono organizacje kościelne: Kongregację Mariańską, Bractwo Dzieciątka Jezus, Różańcowe. Ks. Matula znalazł dwunastomorgową parcelę, na której mógł powstać kościół. Od 4 lutego 1906 do 18 kwietnia 1907 uzbierał wśród mieszkańców Rokitnicy 6178,85 marek, a do 25 sierpnia 1907 dalszych 3500 marek. Od 1 kwietnia 1908 nabożeństwa przeniesiono do większych pomieszczeń w budynku restauracji przy ul. Pyskowickiej (dziś ul. Krakowska).

Ks. Matula ze względu na stan zdrowia, 1 grudnia 1908 objął parafię Komorniki, a na urząd skierowano ks. Ernesta Lange. W sierpniu 1910 roku ukończono probostwo o 22 pokojach. Fundusze uzyskano z kopalni Castellengo, Urzędu Górniczego z Wrocławia, z hipotek, kasy oszczędności z Bytomia, ze zbiórek parafialnych i dodatkowych ofiar ks. Lange. Poświęcenie kamienia węgielnego odbyło się 15 października 1911.

Kościół swoją okazałością miał świadczyć o zamożności i pobożności parafii. W 1911 roku rozpoczęto budowę wedłu projektu architekta Ernesta Kühna. Reprezentuje on typ późnego eklektyzmu. Jest to trójnawowa bazylika z wyniosłą wieżą od wschodu i z prezbiterium zakończonym półkolistą absydą. Ołtarz główny zbudowany w 1913 roku przez Georga Schreinera. Konstrukcję wykonano z drzewa świerkowego. W centrum ołtarza znajduje się figura Chrystusa, wokół niej różne postacie. Na samej górze aniołowie trzymają wieniec i napis IHS. W mensie umieszczono relikwie św. Maurycego i św. Urszuli. Po lewej stronie znajduje się ołtarz Niepokalanego Poczęcia Maryi z 1925 roku, autorstwa Mathiasa Beule, a po prawej św. Józefa z 1926 roku, autorstwa Franza Schinka. W tyle kościoła znalazła miejsce kaplica Jezusa ubiczowanego z rzeźbą z 1933 roku, także autorstwa Franza Schinka i obraz nieznanego artysty z 1870 roku. Budowniczym 33-głosowych organów w 1928 roku był Carl Berschdorf. W latach 1999-2000 wyremontował je Damian Kaczmarczyk z Zabrza. Na wieży wiszą cztery dzwony, odlane w Odlewni Dzwonów Janusza Felczyńskiego w Przemyślu w 1993 i 1994 roku, o imionach: św. Józef, św. Barbara, Matka Boska i Serce Jezusa.

Poświęcenie kościoła odbyło się 17 listopada 1912. Samodzielną parafię kard. G. Kopp erygował 30 sierpnia 1913, z mocą urzędową 1 listopada 1913. Kościół konsekrował kard. Adolf Bertram 28 października 1923.

Bibliografia

Oprac. MC; Ks. Jan Kopiec, Parafia Zabrze-Rokitnica, historia