Parafia Bożego Ciała w Miechowicach

Kościół został wzniesiony w latach 1914-1917 według projektu Teodora Ehla z Bytomia. Pracami kierował ks. prałat Jan Kuboth, proboszcz miechowickiej parafii Świętego Krzyża. 6 października 1917 konsekracji kościoła dokonał kard. Adolf Bertram z Wrocławia. Parafia została erygowana 1 maja 1918 i wydzielona z parafii Świętego Krzyża. Księgi metrykalne prowadzone są od 1919 roku.

Kościół jest trójnawową bazyliką, murowany z cegły i otynkowany, wzniesiony na planie krzyża łacińskiego. Wystrój kościoła jest połączeniem nowoczesnego funkcjonalizmu z neobarokiem. Pierwszy etap wystroju wnętrza został zakończony w latach międzywojennych. Pośrodku nawy głównej usytuowany był mosiężny żyrandol o średnicy 2,5 metra, zarekwirowany później na cele wojenne. Wtedy też powstał ołtarz główny z obrazem przedstawiającym Ostatnią Wieczerzę, namalowanym przez nieznanego artystę szkoły monachijskiej. Być może został namalowany przez Antona Figla z Monachium, współpracującego w Bytomiu z Teodorem Ehlem. Obecnie ołtarz główny zdobią także rzeźby przedstawiające św. Jadwigę i św. Jacka. Z tego okresu pochodzą też ołtarze boczne: Najświętszej Maryi Panny, Najświętszego Serca Pana Jezusa i Matki Bożej Bolesnej. W latach 1951-1969 wystrój wnętrza kościoła uzupełniono o kolejne ołtarze: św. Franciszka, św. Krzyża, III upadku Pana Jezusa pod krzyżem, Pana Jezusa na Górze Oliwnej, św. Barbary i ołtarz soborowy, chrzcielnicę w formie osobnego ołtarza, ambonę. Wszystkie prace rzeźbione w drewnie i polichromowane, utrzymane w stylu neobaroku wykonał artysta rzeźbiarz, Franciszek Masorz z Rybnika. Malowidło ścienne Cudowne rozmnożenie chleba na łuku przed prezbiterium, zniszczone pod wpływem działania szkód górniczych, w 1989 roku odtworzył malarz Paweł Majok. Obecne 24-głosowe organy zostały oddane do użytku w marcu 1936 roku. Do 1942 roku kościół posiadał trzy spiżowe dzwony, które zostały skonfiskowane na cele wojenne. W 1957 roku zainstalowano cztery dzwony stalowe, poświęcone uroczyście przez bpa Franciszka Jopa: Serce Jezusa, Święty Jan, Święta Maryja, Święty Michał. Po 1945 roku kościół, narażony na działanie szkód górniczych był kilkakrotnie remontowany. Mimo tego jest najlepiej zachowanym przykładem budowli neobarokowej w Bytomiu i okolicy.

W 2000 roku zmieniono wystrój prezbiterium, parafia zafundowała nowy ołtarz, ambonę i sedilia. 22 października 2017, w stulecie kościoła, bp Jan Kopiec poświęcił ołtarz, wykonany w pracowni rzeźbiarskiej Piotra Kłoska ze Szczyrku. Złożono w nim relikwie bł. ks. Jerzego Popiełuszki.

• W latach 1941-1945 wikariuszem w tymże kościele był ks. Johannes Frenzel, który został zamordowany po wkroczeniu Armii Czerwonej do Miechowic, w trakcie masowej zbrodni dokonanej na mieszkańcach Miechowic.
• W czasie remontu wieży kościelnej w 1996 roku natrafiono na dokument historyczny, sporządzony 24 lipca 1915 przez budowniczego kościoła, ks. Jana Kubotha, stylizowany pismem gotyckim na pergaminie oraz drugi dokument, sporządzony przez Józefa Bonczola 2 lipca 1980, dotyczący remontu dachu, gdy proboszczem był ks. Hubert Nalewaja.
• Kościół jest wpisany do rejestru zabytków nieruchomych woj. śląskiego.

Proboszczowie

• ks. Antoni Plewnia lokalista (1914-1918)
• ks. Stanisław Śmieja administrator (1918-1919)
• ks. Augustyn Demski (1919-1936)
• ks. Józef Cichoń (1936-1942)
• ks. Jan Sossalla (1942-1978)
• ks. Hubert Nalewaja (1978-1994)
• ks. Henryk Oleś (1994-nadal)

Bibliografia

Oprac. MC; [1] (dostęp: 5.12.2024); Ks. H. Oleś, Ks. M. Woźnik, Historia parafii i kościoła Bożego Ciała w Bytomiu-Miechowicach (1917-2017), Bytom 2016