Parafia św. Antoniego w Zabrzu

Starania o nowy kościół dla południowej dzielnicy Zabrza, Guido, podjęto w 1920 roku. Przed 1931 rokiem ta dzielnica przynależała do parafii św. Franciszka. W latach 1928-1930 niedzielne nabożeństwa sprawowano w cechowni kopalni Guido. Proboszcz parafii św. Franciszka, ks. Józef Bennek w 1930 roku zakupił dla celów kościelnych restaurację, salę taneczną i ogród w dzielnicy Guido. Adaptacji podjął się mistrz murarski Henryk Jamborek. Jego projekt zakładał budowę nowej nawy, a z sali gospody utworzenie prezbiterium i zakrystii. Koszty budowy wyniosły 66,5 tys. marek. Na ten cel kard. Adolf Bertram przeznaczył 20 tys. marek, fundusz górniczy 16 tys. marek. Koszty zakupu parceli, przebudowa i adaptacja wnętrz do celów duszpasterskich wyniosły ponad 200 tys. marek. W jednej dziesiątej kosztów partycypował ks. Józef Bennek i jego rodzeństwo, Ernest i Elżbieta. 25 czerwca 1931 bp Wojciech Walenty, sufragan wrocławski poświęcił kościół.

Wyposażenie wnętrza kościoła pochodziło z drewnianego kościoła pw. św. Andrzeja Apostoła w Zabrzu. Ołtarz główny, drewniany, renesansowy, przechodzący w barok, z obrazami św. Antoniego (1931), figura św. Stanisława Biskupa, św. Barbary, św. Jadwigi Śląskiej i św. Mikołaja. Ołtarze boczne: Najświętszego Serca Pana Jezusa i Matki Bożej, "Grupa Ukrzyżowania" i Droga Krzyżowa w stylu ołtarza głównego. Organy siedemnastogłosowe wybudowała w 1941 roku firma Rieger jako opus 2949. W późniejszych latach rozbudowane przez firmę Biernackich z Krakowa.

Początkowo nabożeństwa odprawiali księża z parafii św. Franciszka. 23 maja 1936 pojawił się lokalista, ks. Alojzy Dylla. Kardynał Adolf Bertram dekretem z 4 sierpnia 1937 podniósł lokalię do samodzielnej kuracji z dniem 1 października 1937. W 1945 roku nowa administracja kościelna, bez wydawania stosownych dekretów, przekształciła kurację w samodzielną parafię. Ks. Alojzy Dylla pozostawał na urzędzie proboszcza w latach 1936-1960, kiedy to w styczniu 1960 roku wyjechał do Niemiec.

Warto również nadmienić, że w czasie II wojny światowej, ten kościół nie odniósł większych szkód, ale skonfiskowano dzwon. W 1994 roku dokonano gruntwnego remontu kościoła i probostwa, przy współudziale KWK Zabrze-Bielszowice.

Bibliografia

Oprac. MC; Kronika parafialna, Historia parafii św. Antoniego w Zabrzu