Obóz koncentracyjny - Bergen-Belsen
W 1940 roku w Bergen-Belsen (powiat Celle, prowincja Hanower, Dolna Saksonia) naziści stworzyli obóz dla jeńców wojennych. Był to Stalag 311. Umieszczono w nim około 600 francuskich oraz belgijskich jeńców wojennych. W październiku 1940 roku w miejsce stalagu powstał obóz koncentracyjny Bergen-Belsen (Konzentrazionslager Bergen-Belsen).
W lipcu 1941 roku w obozie umieszczono około 21 tys. jeńców sowieckich. Około 14 tys. z nich zmarło z zimna i chorób.
Obóz Bergen-Belsen dzielił się na kilka części:
- tzw. Sternalger, w którym więziono holenderskich Żydów zmuszanych do wycieńczającej pracy;
- w kwietniu 1943 roku powstał Aufenthaltslager, będący obozem zbiorczym dla kilku tysięcy Żydów przeznaczonych do ewentualnej wymiany za internowanych Niemców;
- w 1943 roku powstał specjalny obóz dla Żydów z Polski, posiadających dokumenty południowoamerykańskie, wyizolowanych ze względu na swą wiedzę o Zagładzie;
- w tzw. Neutralenlager umieszczano setki Żydów - obywateli krajów neutralnych w II wojnie światowej;
- w 1944 roku utworzono obóz węgierski, w którym umieszczono Żydów węgierskich.
W obozie wyodrębniono również lazaret dla więźniów oraz obszar przeznaczony dla kobiet.
Pod koniec 1944 roku do Bergen-Belsen zaczęły docierać Marsze Śmierci z ewakuowanych innych obozów koncentracyjnych. Liczba więźniów wzrosła wtedy dwukrotnie. 15 kwietnia 1945 obóz został wyzwolony przez wojska brytyjskie. W chwili wyzwolenia w obozie znajdowało się 60 tysięcy więźniów. Przez obóz przeszło ogółem 75 tysięcy osób, z których zginęło 48 tysięcy. Do tego trzeba doliczyć śmierć około 20 tys. jeńców wojennych
Przez obóz w Bergen-Belsen przeszli również księża z diecezji katowickiej:
Bibliografia
Foto: IWMCollections IWM Photo No.: BU 4242, Public Domain; J. Kosiński, Niemieckie obozy koncentracyjne i ich filie, Stephanskirchen 1999.