Miarka Hildegarda

Miarka Hildegarda SCB (1877-1956), imię zakonne Leokadia

Urodziła się 17 marca 1877 r. w Mikołowie. Była córką Karola Miarki (starszego) i jego drugiej żony, Emilii Zanibalówny. Kilka lat później Karol Miarka wraz z rodziną przeniósł się do Cieszyna. W roku jego śmierci, 1882, Hildegarda liczyła 5 lat. W wieku lat 17 wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza. Nowicjat rozpoczęła 23 stycznia 1896 r. Otrzymała imię zakonne Leokadia. Profesję zakonną złożyła 10 sierpnia 1899 r. Pracowała jako nauczycielka w szkołach prowadzonych przez Zgromadzenie w Wielkich Oczach (schematyzm zgromadzenia z 1899 r.) oraz Łańcucie (od 1901 r.). W 1903 r. zdała egzamin kwalifikacyjny do szkół wydziałowych. Była nauczycielką w łańcuckim prywatnym Seminarium Nauczycielskim Żeńskim (powstanie szkoły w roku szkolnym 1917/18). Ponadto s. Leokadia udzielała lekcji muzyki i języków obcych. W pierwszym półroczu roku szkolnego 1932/33 pełniła obowiązki dyrektora szkoły. Była także przełożoną łańcuckiej wspólnoty sióstr (informacja na podstawie schematyzmów diecezji przemyskiej z lat 1929-1931). Wraz ze swoją rodzoną siostrą, Emą z Miarków Stachnikową, odwiedziły 29 listopada 1938 r. starą szkołę w Pielgrzymowicach, w której uczył ich ojciec, Karol Miarka. Wpis z tych odwiedzin został umieszczony w kronice szkolnej. Wstąpiły także do kościoła parafialnego, gdzie Karol Miarka był organistą. W 1937 r. powierzono s. Leokadii funkcję sekretarki prowincjalnej Polskiej Prowincji (dom prowincjalny w Rybniku). Po usamodzielnieniu się Polskiej Prowincji, czyli powstaniu Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza (obecnie z domem generalnym w Mikołowie), s. Leokadia została wybrana wikarią generalną (kapituła generalna w dn. 17 sierpnia 1939 r. w Rybniku). Po śmierci przełożonej generalnej, s. Filotei Pełka (zm. 19 listopada 1939 r.) oraz po odroczeniu – ze względu na czas wojenny – terminu kapituły nadzwyczajnej (która dokonałaby wyboru przełożonej na wakujące stanowisko), s. Leokadia Miarka otrzymała od władz kościelnych pełnomocnictwo przysługujące przełożonej generalnej. O takiej decyzji Stolicy Apostolskiej powiadomił s. Leokadię ordynariusz katowicki bp Stanisław Adamski pismem z dn. 9 maja 1940 r. Siostra Leokadia przyjęła tę decyzję. Rzeczywistość hitlerowskiej okupacji, która mocno ograniczyła działalność polskiego zgromadzenia, a także świadomość bycia córką polskiego działacza narodowego, sprawiły, że w marcu 1943 r. s. Leokadia wniosła prośbę do władz kościelnych o zwolnienie jej z zajmowanego urzędu. Po nadejściu stosownych dokumentów, wprowadzenie nowej wikarii, s. Chryzologi Waleski Menzler, odbyło się we wrześniu 1943 r. Po zakończeniu wojny, gdy we wrześniu i październiku 1945 r. ponownie zaczęły działać bursy dla uczennic cieszyńskich szkół (Gimnazjum Kupieckiego, Gimnazjum Ogólnokształcącego, Seminarium dla przedszkolanek, Seminarium nauczycielskiego), s. Leokadii powierzono ich prowadzenie. S. Leokadia Miarka zmarła 9 listopada 1956 r. w Cieszynie.

Bibliografia

Archiwum Sióstr Boromeuszek w Mikołowie: S. Leokadia Miarka – dokumentacja i opracowania (Akta zmarłych sióstr 5/1956); I Kapituła Generalna 1939 – dokumentacja; Schematismus der Congregation der barmherzigen Schwestern vom hl. Carolus Borromäus 1896, s. 89 (Teschen/Cieszyn – nowicjat); Schematismus der Congregation der barmherzigen Schwestern vom hl. Carolus Borromäus, Trebnitz 1899, s. 137 (Wielkie Oczy, Diecezja Przemyska); Schematismus der Kongregation der barmherzigen Schwestern vom hl. Karl Borromäus, Trebnitz 1908, cz. 1, s. 62 (Łańcut, Galicja), cz. 2, poz. 193, s. 156; Pierwsza Kapituła Generalna Sióstr Boromeuszek w Polsce, „Gość Niedzielny” 1939, nr 35, s. 686; Gertruda Kasperek (s.M. Teofora), Rozwój Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza w Polsce i jego działalność w latach 1923-1939, Lublin 1977, s. 391 (członkinie zarządów prowincjalnych Polskiej Prowincji); Gertruda Kasperek (s.M. Teofora), Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza w Mikołowie w latach 1939-1947, Lublin 1997, s. 104-105; s. Fabiana Izydorczyk, Janusz Spyra, Dzieje miłosierdzia. Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza w Cieszynie (1876-2001), Kraków 2002, s. 94; Zapisane w dokumentach i pamięci. Dzieje oświaty w Pielgrzymowicach, red. Agnieszka Kieloch, Pszczyna 2015, s. 37, 39, 49, 63-65; Szkoły Sióstr Boromeuszek i II Liceum Ogólnokształcące przy ulicy Grunwaldzkiej w Łańcucie. Teksty historyczno-wspomnieniowe 1901-2001, Łańcut 2001, s. 10, 16-17, 20, 84, 87; Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioecesis Rit. Lat. Premisliensis pro Anno Domini 1929, s. 187; …pro Anno Domini 1930, s. 186; …pro Anno Domini 1931, s. 188.