Kubalok Franciszek

Kubalok Franciszek (1913-1981), proboszcz w Kończycach Wielkich

Urodził się 5 sierpnia 1913 w Istebnej. Jego ojciec Alojzy prowadził małe gospodarstwo rolne, a matka Jadwiga z d. Buzy zmarła przy porodzie. Do gimnazjum uczęszczał w Cieszynie, gdzie w 1935 roku zdał maturę. Bezpośrednio potem zgłosił się do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Studia teologiczne odbył na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Na skutek wybuchu II wojny światowej otrzymał święcenia wyższe w bardzo krótkich odstępach czasu: subdiakonat 17 grudnia, diakonat 19 grudnia i prezbiterat 23 grudnia 1939. Wszystkich tych święceń udzielił mu bp S. Adamski w kaplicy kurialnej.

Pierwszą placówką duszpasterską miały być dla ks. Franciszka Przyszowice. Ponieważ nie znał dobrze języka niemieckiego, tamtejszy proboszcz prosił Kurię Diecezjalną o zmianę tej decyzji. Ks. Kubalok został więc w styczniu 1940 roku posłany na wikariusza do Pstrążnej. 7 lutego 1942 przyszli po niego gestapowcy, aby go aresztować. Udało mu się zbiec. Ukrywał się w Rzuchowie i Krzyżkowicach aż do kwietnia 1945 roku. 26 kwietnia 1945 otrzymał dekret na wikariusza do Piotrowic. Będąc tam wikarym został w styczniu 1946 roku mianowany kapelanem hufca harcerzy w Katowicach. Od marca 1946 roku był katechetą w Katowicach.

28 września 1948 został aresztowany przez władze bezpieczeństwa pod zarzutem „współpracy z podziemiem typu endeckiego”. Oskarżono go o to, że „w okresie od jesieni 1947 roku do chwili aresztowania (1 października 1948) działał na terenie Katowic w zamiarze usunięcia przemocą organów władzy zwierzchniej Narodu, zagarnięcia ich władzy, oraz zmiany ustroju państwa Polskiego. Brał udział w nielegalnym związku p.n. „Śląskie Siły Zbrojne (SSZ)” kontaktując się systematycznie z dowódcą „Borowskim”, oraz członkami: Pilawą Karolem, Kowalskim Joachimem, „Adamem” i Jerzym Boruckim informując jednocześnie „Borowskiego o ważniejszych zdarzeniach życia politycznego mających miejsce na terenie powiatu i miasta Katowic”.

Wojskowy Sąd Rejonowy w Katowicach skazał go na 5 lat kary więzienia. Wyrok odsiedział w całości we Wronkach. Po odbyciu kary więzienia, został skierowany na kapelana do szpitali w Cieszynie. W 1957 roku otrzymał nominację na administratora parafii w Wiśle (obecnie diecezja bielsko-żywiecka), a w 1968 roku, na własną prośbę, przeniesiony został do Kończyc Wielkich (obecnie diecezja bielsko-żywiecka), gdzie był proboszczem aż do przejścia w 1979 roku na emeryturę. Jako emeryt zamieszkał w rodzinnej miejscowości. Zmarł 20 lipca 1981 w szpitalu przy ul. Reymonta w Katowicach. Pochowany został w Istebnej.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Franciszka Kubaloka; Schematyzm 1947-1986; WD 1938, nr 4, s. 183; J. Pawliczek, Nekrolog, WD 1982, nr 8, s. 290; J. Dziwoki, Kubalok Franciszek (hasło), [w:] Leksykon duchowieństwa represjonowanego, t. 1, s. 235-236; Myszor, Historia diecezji, s. 364; Tenże, Stosunki Kościół, s. 168; A. Grajewski, Wygnanie, s. 133, 140; Województwo śląskie, s. 449; Represje wobec duchowieństwa, s. 32, 38; G. Bracik, Duszpasterstwo rzymskokatolickie w Śląsko-Dąbrowskiej Chorągwi ZHP (1945-1948), Katowice 2006, s. 37, mps w Bibliotece WTL w Katowicach.