Krząkała Teodor

Krząkała Teodor (1907-1979), proboszcz i dziekan chorzowski

Urodził się 14 marca 1907 w Bykowinie. Od 1918 roku uczęszczał do gimnazjum klasycznego w Królewskiej Hucie. Przez cztery lata uczęszczał do klas niemieckich, a po przyłączeniu części Górnego Śląska do Polski przeszedł do piątej klasy polskiej. Egzamin dojrzałości zdał 7 czerwca 1926 i w tym samym roku wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Po święceniach kapłańskich, które otrzymał 5 października 1930, wyjechał do Paryża na Katolickie Studium Społeczne. W 1934 roku uzyskał stopień doktora nauk ekonomicznych, społecznych i politycznych. Wkrótce bp Adamski wysłał go do Belgii i Holandii celem zapoznania się tam z pracą organizacyjną. Wyjazdy zagraniczne nie pozwoliły mu ukończyć studiów teologicznych w Krakowie i uzyskać absolutorium. Dopiero w roku akademickim 1937/38 ukończył studia teologiczne w Krakowie i w 1939 roku otrzymał tytuł magistra teologii.

Od 20 lipca 1934 był tymczasowo wikariuszem w Kochłowicach. Od 16 sierpnia 1934 został mianowany notariuszem kurii diecezjalnej z równoczesnym zaleceniem pełnienia funkcji kapelana domowego i osobistego sekretarza bpa Adamskiego. Pełnił następujące funkcje w diecezji: od 1 marca 1936 został mianowany sekretarzem generalnym Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Męskiej, od 19 lutego 1938 zastępcą, a od 1 czerwca 1938 – dyrektorem Związku Towarzystw Dobroczynnych Caritas i Okręgu Katowickiego Caritas.

Od 1939 roku bp Adamski powierzył mu koordynację akcji charytatywnej w referacie duszpasterskim. Pod wpływem nacisku władz okupacyjnych, musiał ustąpić ze stanowiska dyrektora Caritasu. Pełnił obowiązki nominata bpa w Radzie Wyższej Stowarzyszenia Pań Miłosierdzia św. Wincentego á Paulo w Katowicach oraz asystenta kościelnego obu Katolickich Stowarzyszeń Młodzieży. Ponadto mianowany był: radcą kurii diecezjalnej, substytutem w Nowym Bytomiu, administratorem parafii Wniebowzięcia NMP w Hajdukach, członkiem Komisji pro Disciplina Seminarii, egzaminatorem prosynodalnym z teologii pastoralnej, socjologii i homiletyki. Pełnił obowiązki dziekana dekanatu chorzowskiego. Od 15 lutego 1945 został mianowany ponownie kierownikiem i organizatorem Związku Caritas i katolickiego ruchu dobroczynnego w diecezji katowickiej oraz referentem kurii diecezjalnej w tych sprawach.

Dnia 23 lipca 1955 ks. Krząkała zwrócił się z prośbą o zwolnienie go ze względów zdrowotnych z urzędów promotora sprawiedliwości oraz dziekana dekanatu chorzowskiego. W 1967 roku został wizytatorem Zgromadzenia Sióstr Boromeuszek (do 15 stycznia 1974 ), a w 1968 roku – członkiem Diecezjalnej Rady pro Disciplina Seminarii (do 7 marca 1977). Od 7 października 1970 mianowany kanonikiem honorowym Kapituły Katedralnej katowickiej. Zmarł 18 czerwca 1979 w Chorzowie Batorym i tam też spoczął na miejscowym cmentarzu.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Teodora Krząkały, AP 373; Schematyzm 1932-1981; Nalepa, Zmarli kapłani Kościoła katowickiego, t. 2, s. 90-92; Myszor, Stosunki Kościół - państwo okupacyjne w diecezji katowickiej 1939-1945, s. 54, 59, 212-215; Tenże, Historia diecezji, s. 301 i nn; Represje wobec duchowieństwa, s. 62; Grajewski, Wygnanie, s. 138; J. Kurek, Ksiądz kanonik dr Teodor Krząkała – proboszcz i duszpasterz dobroczynności, "Zeszyty Chorzowskie" 1997, nr 2, s. 287-297; J. Żurek, Ruch "księży patriotów" w województwie katowickim w latach 1949-1956, Warszawa-Katowice 2009, s. 123 i nn.; A. Dziurok, Aparat bezpieczeństwa wobec biskupów i kurii katowickiej w latach 1945-1956, [w:] Aparat bezpieczeństwa wobec kurii biskupich w Polsce, Warszawa 2009, s. 82.