Kret Maksymilian

Z e-ncyklopedia

Kret (Krett) Maksymilian (1902-1982), proboszcz w Bobrownikach

Kret Maksymilian.jpg

Urodził się 10 października 1902 w Zgoniu w rodzinie chłopskiej Konstantego i Zofii z d. Szczepanek. Od szóstego roku życia uczęszczał do niemieckiej szkoły ludowej w Zgoniu. Następnie kontynuował naukę w niemieckim gimnazjum. W 1923 roku starał się, z powodzeniem, o przyjęcie do polskiego gimnazjum w Katowicach. Po złożeniu egzaminu maturalnego 17 czerwca 1925 wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Po ukończeniu pięcioletnich studiów teologicznych 22 czerwca 1930 przyjął święcenia kapłańskie.

Jego pierwszymi placówkami duszpasterskimi był Rybnik i Dębieńsko. W listopadzie 1930 roku otrzymał dekret na wikariusza w Nowym Bytomiu. Kolejną placówką duszpasterską była parafia św. Barbary w Chorzowie, pracował tam od 1 sierpnia 1934, w marcu następnego roku (1935) został przeniesiony do parafii Marii Magdaleny w Tychach. Będąc tam wikarym na wniosek kapelana Harcerskiej Chorągwi Śląskiej został mianowany kapelanem hufca męskiego i żeńskiego w Tychach. 26 sierpnia 1937 został przeniesiony do parafii św. Krzyża w Siemianowicach Śląskich. Rok później został wikariuszem w parafii św. Jadwigi w Szopienicach, tam też zastała go wojna.

We wrześniu 1939 roku został powołany do duszpasterstwa wojskowego. Od października 1939 do lutego 1941 roku był kapelanem polskich żołnierzy internowanych w miejscowości Targuliu w Rumunii. Pomagał też w duszpasterstwie wśród miejscowej ludności katolickiej. W 1941 roku dostał się do niewoli niemieckiej i został przeniesiony do obozu karnego dla oficerów polskich w Dorsten. W czerwcu 1941 roku oddelegowano ks. Kreta do duszpasterstwa w polskich obozach jenieckich na terenie Nadrenii. Po ewakuacji tamtejszych obozów powrócił do obozu w Oflag VI B Dössel pod Wartburgiem. Po wyzwoleniu przez wojska amerykańskie, Oflag VI B Dössel został przemianowany na Polish Military Camp Dössel, a ks. Kret zaangażował się w duszpasterstwie wysiedlonych Polaków znajdujących się wówczas na terenie całej Westfalii. Po powrocie do Polski, 19 października 1946, otrzymał dekret do parafii w Józefowcu, gdzie pracował w charakterze administratora parafii. 29 stycznia 1947 objął jako administrator parafię Bobrowniki. Po powrocie biskupów z wygnania w listopadzie 1957 roku i uregulowaniu stosunków między Państwem a Kościołem, otrzymał dekret na proboszcza parafii w Bobrownikach. Pracował tam gorliwie do 1969 roku, w tymże roku poprosił o urlop zdrowotny. Nie wrócił już do parafii. Po przejściu na emeryturę zamieszkał w Zgoniu i okresowo w Załężu. Zmarł 2 września 1982 w Zgoniu, tam też został pochowany 6 września.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Maksymiliana Kreta oraz AL 110; Schematyzm (1931-1986); J. Myszor, Nekrolog, WD 1986, nr 3, s. 30; Myszor, Historia diecezji, s. 330; Myszor, Stosunki Kościół - państwo okupacyjne w diecezji katowickiej 1939-1945, s. 176; Represje wobec duchowieństwa, s. 127; WD 1935, nr 2, s. 166; Wojskowa służba, s. 74.