Kozub Longin

Kozub Longin (1927-2010), proboszcz w Katowicach, Wodzisławiu Śląskim i Imielinie

Urodził się 11 listopada 1927 w Lubomi w rodzinie górnika Jakuba Kozuba i Franciszki, z d. Konsik. Od szóstego roku życia uczęszczał do szkoły podstawowej w rodzinnych Krzyżkowicach. W czasie okupacji hitlerowskiej w 1940 roku został deportowany i jako robotnik rolny zmuszony do pracy w Strzeleczkach k. Strzelec Opolskich. W 2 lata później, jako pomocnik na oddziale ślusarskim znalazł zatrudnienie w Rybnickiej Fabryce Maszyn. Zaraz po wojnie kontynuował naukę w Liceum Ogólnokształcącym im. Powstańców Śląskich w Rybniku, gdzie w 1948 zdał maturę. W tym samym roku wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Studia teologiczne w latach 1948-1954 odbył na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, kończąc je uzyskaniem tytułu magistra teologii z zakresu psychologii. Święcenia kapłańskie z rąk biskupa częstochowskiego Zdzisława Golińskiego przyjął 29 czerwca 1954 w Piekarach Śląskich.

W ramach zastępstw wakacyjnych duszpasterzował w parafiach: Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych w Czechowicach-Dziedzicach (lipiec 1954 roku), Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Przełajce, Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych w Wełnowcu (sierpień 1954 roku). W ostatniej z wymienionych wspólnot zastępował chorego proboszcza, ks. H. Kołodzieja. We wrześniu 1954 roku otrzymał dekret wikariuszowski do parafii świętego Józefa w Świętochłowicach Zgodzie, gdzie przebywał do końca lipca 1955 roku. Od września 1955 roku do stycznia 1957 roku pracował duszpastersko w parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Brzezince. Następnie był prefektem, a później - od 1958 roku - ojcem duchownym w Niższym Seminarium Duchownym im. Świętego Jacka w Katowicach. Równocześnie katechizował w Liceum im. Mikołaja Kopernika oraz w Technikum Wychowania Fizycznego w Katowicach.

6 stycznia 1959 został mianowany osobistym sekretarzem i kapelanem biskupa katowickiego, Stanisława Adamskiego. Funkcję tę pełnił przez 3 lata. We wrześniu 1962 roku został ustanowiony adiutorem, a po śmierci ks. Mathei proboszczem parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach. W tym czasie kościół zyskał nowy wystrój. Następnie od 1 września 1972 do 13 lutego 1978 był proboszczem parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Wodzisławiu Śląskim. W tym czasie pełnił też funkcję dziekana dekanatu wodzisławskiego. Doprowadził tutaj do rozbudowania kaplicy cmentarnej, przy której 21 grudnia 1980 została utworzona parafia Podwyższenia Krzyża Świętego. Podczas prac I Synodu Diecezji Katowickiej (1972-1975) był członkiem Komisji dla Spraw Małżeństwa i Rodziny. Był również członkiem Diecezjalnej Rady Duszpasterskiej. 14 lutego 1978 objął urząd proboszcza w parafii Matki Bożej Szkaplerznej w Imielinie, który sprawował do czasu przejścia na emeryturę 2 sierpnia 1997. Zamieszkał w Domu Księży Emerytów w Katowicach. Zmarł 6 października 2010.

W dowód uznania Rada Miejska w Imielinie 27 czerwca 1997 przyznała mu tytuł Zasłużonego Obywatela Miasta. Z kolei NSSZ „Solidarność" Regionu Śląsko-Dąbrowskiego 8 grudnia 1999 nadała mu medal Serca Solidarności; jako wyraz wdzięczności za duchowe wsparcie i opiekę nad rodzinami internowanych.

Bibliografia

D. Walencik, Parafia i gmina Imielin w latach 1945-2002, Imielin 2007, s. 193-194; A. Dziurok, Aparat bezpieczeństwa wobec biskupów i kurii katowickiej w latach 1945-1956, [w:] Aparat bezpieczeństwa wobec kurii biskupich w Polsce, Warszawa 2009, s. 69; Ł. Marek, Aparat bezpieczeństwa wobec kurii katowickiej w latach 1956-1970, [w:] Aparat bezpieczeństwa wobec kurii biskupich w Polsce, Warszawa 2009, s. 99; Z. Kocoń, Śp. ks. Longin Kozub, [Nekrolog], WA 2010, nr 10, s. 504-505.