Kocha Emilia

Kocha Emilia SCB (1913-1990), imię zakonne Celestyna

Urodziła się 1 sierpnia 1913 w Kokoszycach w powiecie rybnickim w rodzinie Teofila i Moniki, z d. Glenc. Po ukończeniu szkoły powszechnej wstąpiła do boromeuszek w Rybniku. 24 sierpnia 1938 złożyła śluby wieczyste. W latach 1930-1932 pracowała jako pielęgniarka w szpitalu w Wodzisławiu. W 1932 roku odbyła roczną praktykę w Śląskim Szpitalu w Rybniku, a następnie do 1939 roku pracowała w szpitalu Hutniczym w Świętochłowicach. W 1938 roku uczęszczała na roczny kurs pielęgniarski zakończony otrzymaniem dyplomu. Wraz z wybuchem wojny, 2 września 1939 wyjechała do Złotego Potoku, gdzie pracowała w szpitalu polowym. Po powrocie, nie znalazła zatrudnienia w szpitalu w Świętochłowicach. Powodem był stawiany jej zarzut o rzekomej ucieczce przed Niemcami. W tej sytuacji Zgromadzenie skierowało ją do Zakładu św. Anny w Rudzie Śląskiej, gdzie pracowała do 15 czerwca 1940. Władze okupacyjne wydały jej nakaz pracy w szpitalu wojskowym w Chorzowie. W styczniu 1945 roku podczas ewakuacji żołnierzy niemieckich w głąb Niemiec, wraz z innymi siostrami została zmuszona do wyjazdu. Została zatrudniona w szpitalu wojskowym w Halle. Po zakończeniu wojny, od października 1945 do maja 1976 roku, pracowała w szpitalu w Mikołowie jako instrumentariuszka na sali operacyjnej. Mieszkając w Domu Generalnym w Mikołowie służyła siostrom; w tym m.in. przygotowywała bieliznę liturgiczną. Zmarła 4 lutego 1990 w Mikołowie i tam też została pochowana.

Bibliografia

S. G. Myrcik, Kocha Emilia s. Celestyna (hasło), [w:] Słownik ziemi pszczyńskiej, s. 123.