Kościół pw. Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych w Czechowicach-Dziedzicach

Budowa kościoła rozpoczęła się w 1822 roku na terenie należącym do parafii św. Katarzyny, w której proboszczem był wtedy ks. Franciszek Kępiński, a po 1885 roku ks. Franciszek Muzyczka. Grunt pod budowę kościoła i cmentarza ofiarował Jan Machalica. Uroczystej konsekracji kościoła 22 czerwca 1890 dokonał bp Franciszek Śniegoń z Cieszyna. Pierwszym duszpasterzem pracującym przy budującym się kościele był ks. Telesfor Dybiżbański. Samodzielna parafia została erygowana 27 maja 1899, a jej pierwszym administratorem został mianowany ks. Wilhelm Kasperlik, a pierwszym proboszczem ks. Antoni Macoszek, który zginął w tragicznych okolicznościach w 1911 roku. Kościół został rozbudowany w okresie międzywojennym, a jego ponowne poświęcenie odbyło się 3 września 1938. Dokonał go ks. dziekan Jan Barabasz, proboszcz parafii św. Katarzyny w Czechowicach, który zginął w obozie koncentracyjnym w Dachau.

Projektantem kościoła, położonego na terenie historycznych Dziedzic, był Emanuel Rost z Białej. Jest budowlą murowaną w stylu neogotyckim. Ma bogate wyposażenie wnętrz. W ołtarzu głównym zwraca uwagę witraż, przedstawiający tajemnicę Matki Bożej Wspomożycielki Wiernych, zaprojektowany przez Adama Bunscha. Po lewej stronie prezbiterium stoi neogotycka ambona, mająca bogato rzeźbiony baldachim i figury czterech Ewangelistów. Naprzeciwko figura Archanioła, trzymającego na rękach dziecię, przygotowane do chrztu św. W nawie głównej znajdują się dwa ołtarze boczne. W ołtarzu po prawej stronie figura św. Katarzyny z kołem w ręku. W ołtarzu po lewej stronie kamienna figura św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem na ręku. Ambona i boczne ołtarze to dzieła czechowickiego rzeźbiarza Andrzeja Borgła, którego autorstwa jest wiele innych rzeźb znajdujących się w kościele. Szczególną uwagę zwracają oryginalne płaskorzeźby stacji Drogi Krzyżowej, w których rzeźbione figury zostały wkomponowane w ramy z wyrytym tekstem, z biblijnym opisem danej sceny. Pod chórem stoją dwa neogotyckie konfesjonały z rzeźbami kluczy Piotrowych. Na parapecie chóru muzycznego kompozycja mozaikowa przedstawia krzyż, dwie owieczki i napis: Chwalcie Pana wszystkie narody. Przy wejściu głównym, po prawej stronie znajduje się niewielka grupa rzeźb, przedstawiająca Matkę Bożą przekazującą różaniec św. Dominikowi. Pod wieżą kościoła, po prawej stronie przedsionka urządzona jest kaplica z obrazem Matki Bożej Różańcowej oraz grupą kamiennych rzeźb, przedstawiających Świętą Rodzinę. Nad wejściem głównym znajduje się mozaika z wizerunkiem Chrystusa. Od strony południowej stoi duży krzyż misyjny z 1922 roku.

Od strony północnej do kościoła przylega rozległy cmentarz parafialny, na którym zachowało się wiele zabytkowych nagrobków i krypt z przełomu XIX i XX wieku, m.in. kamienne mauzolea Opawskich, Habermannów, Hofmannów. Znajdują się też groby Machaliców.

Kaplica przy kościele

To pierwsza sakralna budowla w Dziedzicach, wybudowana w 1841 roku przez Jerzego Machalicę. Kapliczka zbudowana jest na planie kwadratu z półkolistą absydą. Wyposażenie wnętrza pochodzi z I połowy XIX wieku. Jest wpisana do wojewódzkiego rejestru zabytków (nr rej. 867/68 z 19/06/1968).

W 1981 roku z parafii w Dziedzicach została wydzielona parafia św. Barbary.

Do 1992 roku parafie te przynależały do diecezji katowickiej.

Bibliografia

Z historii parafii NMP Wspomożenia Wiernych w Czechowicach-Dziedzicach