Kościół pw. Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Czechowicach-Dziedzicach

Decyzja o budowie kościoła zapadła 7 stycznia 1937, a czuwał nad tym ks. Jan Nepomucen Barabasz. 6 czerwca 1938 w mury budowanego kościoła wmurowano kamień węgielny z napisem: NMP Królowej Korony Polskiej, aby Ona była naszą tarczą obronną i rękojmią naszej prawdziwej i wielkiej siły drogiej nam Ojczyzny. Kościół był gotowy w 1939 roku, ale jego poświęcenie odbyło się 3 maja 1945. Dokonał go ks. Brunon Depoix. Ks. Barabasz tego nie doczekał, gdyż zginął w 1941 roku w KL Dachau (nr obozowy 15516). W listopadzie 1953 ks. Antoni Odróbka poświęcił trzy dzwony. Parafia została erygowana 15 marca 1958, gdyż wcześniej od 1 lutego 1946 istniała kuracja podlegająca parafii św. Katarzyny w Czechowicach-Dziedzicach. Konsekracji kościoła 3 maja 1970 dokonał bp Herbert Bednorz. Po 1982 roku pod kierownictwem proboszcza ks. Karola Psurka rozpoczęto budowę domu katechetycznego, z salkami do nauczania religii, pomieszczenia dla biblioteki i kancelarii parafialnej, mieszkania dla księży wikariuszy.

Bryła kościoła jest modernistyczna, według projektu budowniczego Jana Affy z Katowic. W prezbiterium znajduje się obraz namalowany przez Ludwika - seniora i Ludwika - juniora Konarzewskich z Istebnej. Przedstawia Kościół Królujący, Cierpiący i Pielgrzymujący z uwzględnieniem symboliki narodowej i wydarzeń z Czechowic-Dziedzic, mi.in. z 1938 roku związanych ze sprowadzeniem relikwi św. Andrzeja Boboli.

Do 1992 roku parafia przynależała do diecezji katowickiej.

Bibliografia

Czechowice-Dziedzice: przewodnik po mieście i sołectwach, Towarzystwo Przyjaciół Czechowic-Dziedzic Urzędu Miejskiego, 2009; Historia parafii NMP Królowej Polski w Czechowicach-Dziedzicach.