Kościół pw. św. Wacława w Pniowie

Pierwszy kościół w Pniowie był zbudowany w 1506 roku i przejściowo funkcjonował jako kościół filialny parafii Paczyna. Obecnie jest kościołem filialnym parafii Wszystkich Świętych w Sierotach. Do 1900 roku był pod wezwaniem świętych Wacława i Wawrzyńca, a od 1900 roku pw. św. Wacława.

Był to kościół drewniany, konstrukcji zrębowej. Do kościoła przylegała wieża słupowa. Dach był dwuspadowy, kryty gontem, a na dachu mała sygnaturka z XVII wieku. Kościół otaczały soboty pokryte gontem. Rozbudowano go w 1539 roku i w 1598 roku, kiedy to dobudowano prezbiterium i zakrystię. Kościół nie ominęły uszkodzenia w 1620 roku, a w 1656 roku, po poważnych zniszczeniach w tym samym roku odbudowany. W 1750 roku zamieniony na zbór protestancki, tak funkcjonował do 1800 roku. W 1810 roku został wyremontowany. W 1921 roku, po pożarze uratowany. 13 lutego 1956 spłonął z niewyjaśnionych przyczyn z całym wyposażeniem.

Bardzo interesujące było wnętrze kościoła ze względu na znajdujące się tam polichromie malowane temperą. Powstały wraz z kościołem w 1506 roku. Organy z 1810 roku zbudował organmistrz Weiss z Pyskowic. Ołtarz główny sprzed 1700 roku, odnowiony w 1912 roku. Chrzcielnica z 1700 roku, a stacje Drogi Krzyżowej z 1773 roku.

Obecny kościół wzniesiono w latach 1957-1959. Jest zbudowany z drewna i cegły. Zaprojektował go architekt Vogel. Kamień węgielny poświęcił ks. dziekan Józef Jenderek. Poświęcenia kościoła dokonał bp Wacław Wycisk 19 października 1975.

Ołtarz główny wykonany jest z granitu. Ołtarz soborowy z granitu strzegomskiego i szweckiego. Umieszczono w nim relikwie św. Aurelii, św. Tymoteusza i św. Wacława. W centralnej części ołtarza głównego znajduje się tabernakulum. Nad ołtarzem zawieszona jest wieczna lampka. W nawie zwraca uwagę gipsowa Droga Krzyżowa.

Bibliografia

Oprac. MC; Cz. Thullie, Zabytki architektoniczne województw katowickiego i opolskiego, Katowice 1969; J. Dobrzycki, Kościoły drewniane na Górnym Śląsku, Kraków 1926; Pniów. Kościół filialny pw. św. Wacława, [w:] P. Siemko, Nie zachowane kościoły drewniane Górnego Śląska, Centrum Dziedzictwa Kulturowego Górnego Śląska, Katowice 2001