Kapelani powstań śląskich

Z e-ncyklopedia

Kapelani powstań śląskich znaleźli się wśród najbardziej zaangażowanych duchownych katolickich w tym okresie. Głównym zadaniem kapelanów w czasie powstań śląskich była posługa religijna. Obejmowała ona troskę o umożliwienie powstańcom udziału w porannej i wieczornej modlitwie, niedzielnej i świątecznej mszy świętej, udzielanie im sakramentów św., a także przyjmowanie przysięgi od powstańców; opieka nad chorymi i rannymi oraz wszystkie formalności związane z pogrzebami zmarłych powstańców, w tym powiadamianie rodzin i odpowiednich władz; odsyłanie rzeczy poległych do ich krewnych.

Oprócz posługi czysto religijnej księża kapelani prowadzili też działalność społeczno – charytatywną, polegającą głównie na opiece nad chorymi i rannymi powstańcami i ich rodzinami, a także nad uchodźcami z terenów niemieckich. Do tego celu przy Wydziale Duszpasterskim powołano Wydział Opieki, który miał koordynować całą działalność charytatywną duszpasterstwa, prowadzić listy zapomóg dla rodzin poległych powstańców oraz gromadzić potrzebne środki pomocy. Księża kapelani brali także udział w przedsięwzięciach organizowanych przez Referat Oświatowy Naczelnej Komendy Wojsk Powstańczych, do którego zadań należało: wzbudzanie i podtrzymywanie ducha żołnierskiego, szerzenie nastroju patriotycznego, służenie radą i pomocą w sprawach dotyczących oświaty. Zdarzało się także, że księża chwytali za broń prowadząc powstańców do walki, czego najlepszym przykładem jest ks. Karol Woźniak. Wsławił się on w walkach pod Kędzierzynem w maju 1921 roku, kiedy to po krótkim boju zdobył Kłodnicę, odpierając ostatnie niemieckie oddziały za Odrę.

Kapelani powstań śląskich

Bibliografia

H. Gwóźdź, Udział duchowieństwa śląskiego w akcji plebiscytowej i powstaniach (1919-1921), SSHT 1982, t. 15, s. 205; H. Olszar, Duchowieństwo katolickie diecezji śląskiej (katowickiej) w Drugiej Rzeczypospolitej, Katowice 2000, s. 520.


Cd.

Book.png

czytaj: Zakony i zgromadzenia - męskie | Powrót do spisu treści