Joniec Józef

Joniec Józef (1900-1956)

Urodził się 11 marca 1900 w Sowlinach koło Limanowej, w rodzinie zamożnych gospodarzy Wojciecha i Agaty z d. Ryś. W latach 1907-1911 uczęszczał do szkoły powszechnej w Limanowej. We wrześniu 1911 roku rozpoczął naukę w I Gimnazjum w Nowym Sączu. W 1916 roku, po ukończeniu czwartej klasy, zaciągnął się do II Brygady Legionów jako ułan 8 Pułku Ułanów im. ks. J. Poniatowskiego. W lipcu 1917 roku wszedł w skład podkorpusu posiłkowego i znalazł się na Bukowinie. Następnie został internowany na Węgrzech, a potem wcielony siłą do wojska austriackiego. Wiosną 1919 roku zgłosił się do wojska i wziął udział w "odsieczy Lwowa", za co otrzymał Krzyż Walecznych. 13 lipca 1920 ponownie zaciągnął się do wojska jako wachmistrz 8 Pułku Ułanów Krakowskich.

Jesienią 1921 roku wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Święcenia kapłańskie przyjął 19 września 1925. Pracę duszpasterską rozpoczął w Czarnym Dunajcu, a w 1930 roku został przeniesiony do Balina koło Chrzanowa. Pracę duszpasterską przerwał wybuch II wojny światowej. Ksiądz J. Joniec uprzedzony o możliwości aresztowania schronił się w styczniu 1940 roku u rodziny w Nowym Sączu, a następnie przez Szczawnicę przerzucony został na Słowację, następnie przez Węgry, Jugosławię, Grecję, Turcję, Syrię 30 czerwca 1940 dostał się do Palestyny. Tam został mianowany kapelanem Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich.

We wrześniu 1940 roku SBSK przeniesiona została do Egiptu, a w sierpniu 1941 roku znalazła się w Tobruku. Po zakończeniu oblężeniu Tobruku SBSK stoczyła bardzo trudną bitwę pod El-Ghazala (15-17 lipca 1941) i została następnie zreorganizowana w 3 Dywizję Strzelców Karpackich. Jej naczelnym kapelanem został ks. J. Joniec. W grudniu 1943 roku 3 Brygada Strzelców Karpackich przybyła do Włoch, gdzie od stycznia 1944 roku rozpoczęły się walki o Monte Cassino. Za bitwę pod Monte Cassino ks. Joniec otrzymał drugi Krzyż Walecznych. Dalszy szlak bojowy 3 DSK wiódł przez Anconę, Asyż, Terra del Sole, Medicinę i Bolonię.

We Włoszech ks. Joniec pozostał do 5 września 1946. Czynnie uczestniczył w urządzaniu cmentarzy żołnierskich pod Monte Cassino, w Loreto i Bolonii. Był jednym z inicjatorów budowy pomnika na wzgórzu 593, gdzie toczyły się najcięższe walki o Monte Cassino.

10 września 1946 przybył do Wielkiej Brytanii, gdzie pełnił do końca obowiązki kapelana wojskowego. Po powrocie do kraju został proboszczem w Woli Justowskiej koło Krakowa, a od lutego 1951 roku został przeniesiony do Oświęcimia, gdzie po intensywnej pracy duszpasterskiej i przesłuchaniu w Urzędzie Bezpieczeństwa przebył dwa zawały serca. Zmarł 21 grudnia 1956. Pogrzeb, któremu przewodniczył abp Eugeniusz Baziak, odbył się w wigilię Bożego Narodzenia. Spoczął na cmentarzu oświęcimskim.

Bibliografia

[1][2]