Innocenty V

Z e-ncyklopedia

Bł. Innocenty V (ok. 1224-1276), papież

Piotr z Tarantasia urodził się w Sabaudii około 1224 roku. W wieku 16 lat wstąpił do zakonu dominikanów w Lyonie. W 1259 roku został magistrem teologii i do 1264 roku kierował katedrą teologii w Paryżu. Był dwukrotnie prowincjałem dominikanów we Francji (1264-1267, 1269-1272). Jako generalny kaznodzieja zakonu nawoływał do krucjaty zapowiedzianej przez papieża Klemensa IV. W 1272 roku papież Grzegorz X mianował go arcybiskupem Lyonu i prymasem Galii. W 1273 roku został kardynałem i biskupem Ostii. Wybrany na Stolicę Piotrową 21 stycznia 1276 na następcę papieża Grzegorza X. Był pierwszym uczonym dominikaninem na tronie Świętego Piotra i osobistym doradcą papieża. Jego publikacje naukowe cieszyły się uznaniem. Pisał traktaty z zakresu etyki oraz komentarze do Pisma Świętego. Razem z Albertem Wielkim i Tomaszem z Akwinu opracował regułę studium dominikańskiego. Przywrócił dyscyplinę kościelną w archidiecezji lyońskiej oraz ustrzegł ją od aneksji, którą zamierzał przeprowadzić król francuski Filip III Śmiały. Miał udział w przygotowaniach do Soboru Lyońskiego II, w którym aktywnie uczestniczył. Jako wielki penitencjarz Grzegorza X wygłosił mowę żałobną na pogrzebie swego przyjaciela, Bonawentury. Był pobożny i surowy w obyczajach; więcej zajmował się nauką niż polityką. Kontynuował przygotowania do krucjaty oraz podjął starania o doprowadzenie do unii z Kościołem bizantyjskim. Papież Innocenty V zmarł 22 kwietnia 1276 po krótkiej chorobie, w opinii świętości (jego rządy trwały zaledwie pół roku). Papież Leon XIII 13 marca 1898 ogłosił go błogosławionym.

  • Jego wspomnienie liturgiczne przypada 22 czerwca.

Bibliografia

R. Wollpert-Fischer, Leksykon papieży, Kraków 2000, s. 71; K. Kuźmak, Innocenty V, [w:] Encyklopedia katolicka, t. VII, Lublin 1997, kol. 251; J. Kelly, Encyklopedia papieży, Warszawa 2006, s. 278-279.