Gorol Marta

Gorol Marta CSSH (1905-1982), imię zakonne Celina

Urodziła się 18 lipca 1905 w Mikołowie jako pierwsza z dwanaściorga dzieci Antoniego i Marii z d. Koppel. W domu, w roku 1919 ukończyła siedmioklasową katolicką Szkołę Powszechną w Mikołowie. W parafii była zaangażowana jako sekretarka Sodalicji Mariańskiej oraz Kongregacji Eucharystycznej.

W wieku 20 lat, 15 lutego 1925 wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr św. Jadwigi w Bogucicach. Będąc w postulacie, uczęszczała do Państwowego Seminarium Nauczycielskiego Żeńskiego im. Juliusza Słowackiego w Mysłowicach, gdzie 29 maja 1929 zdobyła dyplom nauczyciela szkół powszechnych. 3 września 1929 została przyjęta do nowicjatu. W drugim roku nowicjatu zatrudniono s. Celinę, od 1 września 1930, jako nauczycielkę w prywatnej szkole powszechnej przy sierocińcu im. ks. Leopolda Markiefki w Bogucicach. 1 września 1931 złożyła pierwszą profesję, a 1 września 1936 profesję wieczystą.

W szkole pracowała do września 1938 roku, a także brała udział w kursach dokształcających organizowanych przez Instytut Pedagogiczny w Katowicach: kurs programowo-ustrojowy (1933), kurs rolniczo-ogrodniczy (1934), kurs wakacyjny (1934), kurs wychowania fizycznego (1935), kurs dla komendantów i zastępców komendantów obrony przeciwlotniczej dla nauczycieli (1938), a także kurs katechetyczno-metodyczny (1933) przy kurii diecezjalnej w Katowicach. Uczyła biologii w klasie piątej, szóstej i siódmej. Prócz tego, w piątej klasie, której była wychowawczynią, uczyła wszystkich przedmiotów przewidzianych w programie zajęć, łącznie z lekcjami religii.

Za specjalną dyspensą od wieku i czasu profesji zakonnej, przełożona generalna m. Augustyna Schmidt mianowała 33-letnią wówczas s. Celinę mistrzynią nowicjatu. Urząd ten pełniła od września 1938 roku, do czasu wysiedlenia sióstr z domu prowincjalnego 14 października 1941. Po wysiedleniu, do końca wojny była siostrą parafialną przy parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach. O swojej pracy pisała: Oprócz katechizacji dzieci powierzono mi troskę i opiekę nad ubogimi w parafii. W swej pracy zwróciłam szczególną uwagę na wielodzietne polskie rodziny, pośrednicząc w rozprowadzeniu pieniędzy ze skarbonki pod nazwą Chleb św. Antoniego, przeznaczonych dla biednych. Ponadto zajmowałam się dostarczeniem opału, produktów żywnościowych oraz porządkowaniem mieszkań osamotnionym staruszkom. Z udzielaniem pomocy materialnej łączyłam pomoc duchową. Współpracowałam z siostrą służebniczką pielęgniarką, podając adresy chorych […]. Zarówno administrator parafii ks. Alfons Tomaszewski, jak i księża wikarzy, (ks. Franciszek Jerominek i ks. Józef Garus) czuwali nad bezpieczeństwem zleconej mi pracy. Gdy gestapo było na tropie, radzili przerwę odwiedzin. Gdy chodziły pogłoski, że gestapo zamierza wywieźć siostry parafialne na pracę do Niemiec, dyrektor Caritasu ks. Fryderyk Lipiński wysyłał je na kurs przygotowawczy dla pomocnic w duszpasterstwie do Freiburga w Bawarii. Od 3 czerwca do 5 lipca 1942 s. Celina przebywała we Freiburgu na powyższym kursie.

W październiku 1945 roku ówczesna przełożona prowincjalna m. Honorata Splitt, ponownie zleciła s. Celinie funkcję mistrzyni nowicjatu przerwaną przez wojnę, którą to funkcję pełniła do 15 lutego 1963. 16 lutego 1963 została mianowana sekretarką prowincjalną. Od 1963 roku do końca swego życia pełniła obowiązki referentki maryjnej i misyjnej. W grudniu 1965 roku otrzymała dekret na przełożoną domu w Dąbrówce Małej, lecz już 16 lutego 1966 dekretem prymasa Stefana Wyszyńskiego została mianowana wikarią prowincjalną i pierwszą asystentką, a 15 września 1966 przełożoną prowincjalną Prowincji Katowickiej. Od 1 czerwca 1969 do końca 1980 roku pełniła ponownie urząd wikarii prowincjalnej. Od stycznia 1981 roku do swojej śmierci 6 lutego 1982 była radną prowincjalną. Od 1972 roku brała czynny udział w pracach i zjazdach historyczek zakonnych Biura Historycznego Żeńskich Zgromadzeń Zakonnych. Opracowała historię Prowincji Katowickiej w latach 1939-1947, wydaną przez KUL w roku 1995 w serii Żeńskie Zgromadzenia Zakonne w Polsce 1939-1947. Opracowała także: 50 lat Katowickiej Prowincji Zgromadzenia Sióstr św. Jadwigi 1924-1974 (mps). W roku 1963 zaczęła wydawać kwartalnik „Bogu i Maryi służ”, który od 1964 roku zmienił nazwę na „Naszą Więź”.

Zmarła w domu prowincjalnym w Bogucicach 6 lutego 1982. Spoczęła na cmentarzu parafialnym w Bogucicach.

Bibliografia

Archiwum Katowickiej Prowincji Jadwiżanek, Akta osobowe s. Celiny, Nekrologi sióstr; H. Domagała, Zgromadzenie Sióstr św. Jadwigi Prowincja Katowicka w latach 1945-1989, Lublin 2014, s.13, 21, 34, 40, 43-46, 48-50, 52, 55, 75, 83, 86, 91, 97, 213, 234, 242, 249, 264, 268, 282, 288, 292, 438, 444, 558; M. Gorol, Zgromadzenie Sióstr św. Jadwigi Prowincja Katowicka, w latach 1939-1947, [w:] Żeńskie Zgromadzenia Zakonne w Polsce 1939-1947, Lublin 1995, s. 226, 236, 239; J. Kiedos, Katolickie szkolnictwo kościelne na terenie diecezji katowickiej w latach międzywojennych, Katowice 1998, s. 152 n.; J. Krętosz, 75 lat Katowickiej Prowincji Sióstr św. Jadwigi (1924-1999), Katowice 1999, s. 43; A. Niedziela, Jadwiżanki w Służbie Kościoła, Wrocław 1885, s. 107-108