Dworzak Józef

Dworzak Józef (1867-1946)

Pochodził z Biskupic k. Zabrza. W 1884 roku wstąpił w Rzymie do Towarzystwa Boskiego Zbawiciela (jako brat Cyryl), opuścił je w roku 1888 – ale imię zakonne zachował i używał jako drugie. W latach 1888-1893 mieszkał w Papieskim Kolegium Polskim w Rzymie, uzyskał wówczas na Uniwersytecie Gregoriańskim doktoraty z filozofii, teologii i prawa kanonicznego. W Rzymie przyjął w krótkim czasie wszystkie święcenia (tonsura 23 I 1892, niższe święcenia 24 i 31 I, subdiakonat 13 III, diakonat 2 IV, prezbiterat 16 IV 1892), zapewne dysponując papieską dyspensą. Od 1894 roku w Nowym Jorku, gdzie powierzono mu organizację nowej parafii św. Walentego w dzielnicy Williamsbridge – był tam proboszczem do roku 1903, kiedy to powierzono mu probostwo również nowej parafii św. Kazimierza w Yonkers. Wspomagał też budowę innych polskich kościołów w archidiecezji Nowy Jork: św. Wojciecha na Bronxie (1898) i św. Stanisława w Hastings-on-Hudson (1914) – w obu był na początku ich działania proboszczem. Mianowany papieskim szambelanem (1931) i papieskim prałatem domowym (1937), był także sędzią prosynodalnym, egzaminatorem duchowieństwa i konsultorem diecezjalnym. Znany ze swoich zdolności językowych (mówił w ośmiu językach) i pisarskich (sporo sam pisał i tłumaczył).

Bibliografia

EK 4, 405; Klerycy z ziem polskich, litewskich i pruskich święceni w Rzymie (XVI - pocz. XX w.), opr. S. Jujeczka na podstawie kwerendy rzymskiej wykonanej wspólnie z ks. Henrykiem Gerlicem, Wrocław 2018, s. 196, nr 714.