Córki Bożej Miłości

Zgromadzenie Córek Bożej Miłości

łac. Congregatio Filiarum Divinae Caritatis, FDC.

Zgromadzenie Córek Bożej Miłości założyła w 1868 roku w Wiedniu Franciszka Lechner. W 1897 roku zgromadzenie zostało zatwierdzone przez Stolicę Apostolską. W XIX wieku nie było ustawowo zorganizowanej opieki społecznej. Wiele kobiet i dziewcząt przybywało ze wsi do miast w poszukiwaniu pracy. Często stawały się ofiarami wyzysku. Franciszka Lechner wraz z siostrami starała się im pomóc. Zajmowała się nie tylko pośrednictwem pracy, udzielaniem schronienia i pomocy, ale dbała też o wykształcenie dziewcząt. W dużych miastach zakładała domy schronienia i kształcenia początkowego oraz zawodowego służących. Ta działalność jest kontynuowana do dziś. Córki Bożej Miłości pracują w: Austrii, Albanii, Anglii, Ameryce Północnej, Boliwii, Bośni i Hercegowinie, Brazylii, Czechach, Chorwacji, Niemczech, Polsce, Włoszech i na Węgrzech. Niosą pomoc wszystkim potrzebującym.

Córki Bożej Miłości w Polsce

Apostolat polskiej prowincji Córek Bożej Miłości obejmuje wychowanie, nauczanie dzieci i młodzieży, m.in. katechizację w szkołach, prowadzenie przedszkoli i burs dla studentek, działalność społeczno-charytatywną - prowadzenie zakładów dla dzieci, dziewcząt i chłopców niepełnosprawnych oraz pomoc w duszpasterstwie parafialnym w charakterze kancelistek, organistek i opiekunek chorych. W 1885 roku powstał w Bielsku Białej pierwszy polski Dom Córek Bożej Miłości. Dom prowincjalny otwarto w Krakowie, a jego pierwszą przełożoną była matka Ludwika Binder. Obecnie w Polsce zgromadzenie liczy 17 domów zakonnych , w których przebywa 248 sióstr. Zakonnice pracują również w Boliwii i na Ukrainie.

Domy zgromadzenia na terenie diecezji katowickiej:

• Córki Bożej Miłości w Jastrzębiu Zdroju
• Córki Bożej Miłości w Józefowcu

Bibliografia

A. Burda-Szostek, Wszystko dla Boga i biednych, GN 2011, nr 9, (dodatek katowicki), s. 6.