Biolik Piotr

Biolik Piotr TChr (1912-2000)

Urodził się 28 czerwca 1912 w Tychach-Mąkołowcu w rodzinie Klemensa i Rozalii z d. Gondzik. Został ochrzczony w kościele pw. św. Marii Magdaleny, gdzie również przyjął sakrament bierzmowania 15 czerwca 1924 z rąk Administratora Apostolskiego dla Górnego Śląska ks. Augusta Hlonda. Ukończywszy szkołę powszechną kontynuował naukę w Państwowym Gimnazjum im. Bolesława Chrobrego w Pszczynie zdając maturę 23 maja 1932. W następnym roku 28 września rozpoczął nowicjat w Towarzystwie Chrystusowym w Potulicach, który zakończył przez złożenie pierwszej profesji zakonnej 29 września 1934. Dwuletnie studia filozoficzne odbywał w Prymasowskim Wyższym Seminarium Duchownym w Gnieźnie, a od 1936 roku, decyzją Przełożonego Naczelnego ks. Ignacego Posadzego, kształcił się w zakresie teologii na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Niestety wybuch II wojny światowej przerwał jego dalszą naukę, gdyż w tym czasie przebywał na wakacjach w Polsce. Wcześniej, bo 29 września 1937 złożył profesję dozgonną. Ówczesne przepisy liturgiczne wymagały kilku stopni święceń przed święceniami kapłańskimi. Dlatego tzw. niższe święcenia otrzymał w Potulicach z rąk założyciela chrystusowców kard. A. Hlonda. Pomimo wojny nadal myślał nad dokończeniem studiów seminaryjnych i święceniach. Razem z kolegą kursowym Edwardem Wowrą złożyli brakujące egzaminy w katowickiej kurii biskupiej, a ks. Paweł Latusek, przez nuncjaturę w Berlinie, uzyskał dla niego od kard. Hlonda konieczne do święceń litterae dimisoriae. Święcenia kapłańskie przyjął 30 maja 1940 z rąk sufragana katowickiego bpa Juliusza Bieńka w kaplicy kurialnej w Katowicach. Mszę św. prymicyjną odprawił w Tychach, a kazanie miał wygłosić przyjaciel ks. Biolika ks. Stanisław Krzystolik, który dzień wcześniej został aresztowany przez hitlerowców i wywieziony do Dachau. Początkowo pracował w Tychach, pomagając w duszpasterstwie w okolicznych parafiach. 28 marca 1942 został wcielony do wojska niemieckiego pełniąc obowiązki sanitariusza. 28 września 1944 dostał się do niewoli radzieckiej, z której po roku powrócił do Poznania. Od lutego 1946 roku był krótko kapelanem przy obozie w Potulicach, z których został skierowany do Krakowa, gdzie w maju 1946 roku uwieńczył studia teologiczne magisterium. Następnie przez dwa miesiące pracował w Stargardzie Szczecińskim, skąd został przeniesiony na wikariusza do Toszka k. Gliwic. Tam zaczął przygotowywać rozprawę doktorską pt. Życie obyczajowo-religijne katolików dekanatu toszeckiego, którą obronił 30 września 1954 na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pełnił wiele funkcji w swoim Zgromadzeniu. Był dwukrotnie magistrem nowicjatu w Morasku. Przez trzy lata (1947-1950) był redaktorem miesięcznika Msza Święta, a od 1 października 1950 przez wiele lat był wykładowcą teologii moralnej w WSD Towarzystwa Chrystusowego w Poznaniu oraz przez ponad dekadę, od 1957 roku, pełnił funkcję prefekta studiów. Od 1963 roku był cenzorem publikacji Zgromadzenia. Zasiadał także w najwyższych gremiach chrystusowców. Począwszy od 1957 roku był członkiem Rady Generalnej Zarządu Towarzystwa Chrystusowego, a od 24 maja 1967 do 1983 roku pełnił urząd sekretarza generalnego Towarzystwa. To spod jego pióra wychodziły wszystkie łacińskie tłumaczenia dokumentów Zgromadzenia wysyłane następnie do Watykanu. Dzięki pełnionej funkcji i osobistej skrupulatności był twórcą Archiwum Towarzystwa Chrystusowców. W 1983 roku zdał urząd sekretarza generalnego oraz zaprzestał wykładów w seminarium. Został przeniesiony do nowicjatu w Kiekrzu, a następnie do Mórkowa, gdzie był spowiednikiem nowicjuszy i sióstr zakonnych oraz prowadził wykłady z historii Zgromadzenia. 3 maja 2000 obchodził uroczyście sześćdziesiątą rocznicę święceń kapłańskich. Zmarł 1 października 2000 w szpitalu w Lesznie. Główne uroczystości pogrzebowe, którym przewodniczył bp Grzegorz Balcerek, odbyły się w Poznaniu 9 października 2000. Spoczął w kwaterze chrystusowców na cmentarzu miłostowskim.

Bibliografia

www.tchr.org; B. Kołodziej, Dzieje Towarzystwa Chrystusowego dla wychodźców 1939-1948, Poznań 1983, s. 120-123, 197.